19/41
Paddington, emekli ayılar evinde ikamet eden sevgili teyzesi Lucy’yi ziyaret etmek için Peru’ya döner. Brown ailesi de yanlarındayken, bir gizem onları beklenmedik bir yolculuğa gönderince heyecan verici bir macera başlar. Önceki iki filmin yönetmeni Paul King, bu bölümü yönetmemeye karar verdi. Ancak, bu üçüncü film için fikri o ortaya attı ve yapımcı olarak ekibe dahil edildi. The Graham Norton Show’da Başrolde: Billy Crystal/Emily Mortimer/Hugh Bonneville/Pharrell Williams/Michael Kiwanuka (2024). “Paddington in Peru (2024)”, “Paddington 2 (2017)” kadar iyi değil, ancak bazı erken tepkilerin beni inandırdığı kadar büyük bir geri adım da değil. Çoğunlukla, canlı olduğu kadar keyifli de olan, hoş bir şekilde cilalanmış ve eğlenceli bir deneyim. Daha standart macera anlatımı, ilk iki filmin kısa öykü yaklaşımından daha az kendine özgü olsa da, bu bağlamda yine de yeterince iyi işliyor ve sevimli karakterlerinin, ana karakterin henüz bilinmeyen kökenlerini keşfetmek için doğal ortamlarından çıkarılmaları gibi klasik bir devam filmi olayına maruz kalsalar bile çekiciliğini sürdürmelerine olanak tanıyor. Bolca komik an var ve film en başından itibaren iyi huylu. Çok iyi bir film ve bazen ihtiyacı olan tek şey bu. Seleflerine kıyasla eksik olan şey güçlü bir duygusal çekirdek. Birkaç anı dokunaklı olsa da, film özellikle dokunaklı değil ve gözyaşı kanallarınızı çalıştırmayacak. Ayrıca, karakterlerinin bazıları oldukça sığ ve kardeşimin de belirttiği gibi, neredeyse zorunlu bir sonradan akla gelen düşünce gibi hissettiriyor. Genel olarak anlatı oldukça formüle dayalı ve neredeyse harfi harfine belirli bir formülü izliyor. Film oldukça tahmin edilebilir ve nispeten genel hissettiriyor, neredeyse temel vuruşları zaten ortaya konduktan sonra Paddington için uyarlanmış gibi. Birkaç sorunu olmasına rağmen, bu filmde keyif alacağınızdan fazlası var. Sevimli oyuncu kadrosu her zamanki gibi güçlü, birkaç sevimli yeni gelen (Antonio Banderas ve Olivia Coleman) gerektiğinde manzarayı neşeyle çiğniyor. Özel efektler tutarlı bir şekilde iyi, inandırıcı bir şekilde isimsiz ayıyı, diğer karakterlerle aynı alanda olmadığını düşünmeyi garip kılan bir şekilde hayata geçiriyor. Kırmızı halıda doğal olarak görünmediğinde, birinin eksik olduğu hissi uyandırıyor. Film hafif ve dinamik; gerçekten hızlı bir şekilde akıp gidiyor ve genel olarak çok eğlenceli. Hem görsel hem de diyalog tabanlı bir sürü espri ve aklınızı kaçırmanıza neden olan slapstick aksiyon sahneleriyle dolu. Harika vakit geçiriyorsunuz. Sonuç olarak, bu, baştan sona iyi yapılmış ve keyifli olan serisine mükemmel bir şekilde saygın bir ek. “Paddington 2 (2017)” filminin ardından gelmesi talihsiz bir durum, zira tartışmasız en iyi -ya da en azından evrensel olarak en çekici- film, zira gerçekten harika bir aile filmi. Eğer tüm zamanların en iyi filmini (tekrar) ya da hatta tüm zamanların en iyi ikinci filmini bekliyorsanız, açıkçası hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Ancak, bu neredeyse her sahnesinde büyüleyici ve eğlenceli olan kaya gibi sağlam bir çaba. Birçok benzer filmden çok daha iyi. Bir mucize beklemezseniz, hoş bir şekilde şaşıracağını düşünüyorum.